- qeyri-müntəzəm
- sif. <ər.> Müntəzəm olmayan, tərtibsiz, nizamsız. Qeyri-müntəzəm qoşun. – Üzəngilər qeyri-müntəzəm z. bir halda cingildədi. M. Hüs..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qeyri-müntəzəm
Look at other dictionaries:
qeyri-müntəzəmlik — is. Qeyri müntəzəm şeyin halı; tərtibsizlik, nizamsızlıq. Hərəkətin qeyri müntəzəmliyi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qeyr — ə. 1) yad, biganə; 2) özgə, özgəsi; 3) başqa, digər, ayrı. Qeyri adi adi olmayan; fövqəladə; qeyri amil 1) əsassız, faktsız; 2) səbəbsiz; qeyri baliğ həddibüluğa çatmamış; yeniyetmə; qeyri bədii bədii olmayan; qeyri bərabər bir bərabərdə olmayan; … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
plansız — sif. Əvvəlcədən müəyyənləşdirilmiş plana əsaslanmayan, plan üzrə olmayan, plana tabe olmayan. Plansız tikinti. // Sistemsiz, qeyri müntəzəm, qeyri mütəşəkkil. Plansız z. işləmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aloş — (Şəmkir) ala tala, adda budda olan, qeyri müntəzəm. – Yer aloş qalıf … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
navalça — is. Yağış, qar suyunun axması üçün damların kənarına qoyulan boru. Eşik divardan asılı duran navalça, ən naşı adamın çaldığı dəf kimi, qeyri müntəzəm bir səslə danqıldadı. M. Hüs.. Sallanmış yaşadığım evin navalçasından; Fil dişi, fil xortumu,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nizamsız — sif. və zərf 1. Səliqəsiz, qaydasız, qarmaqarışıq. Nizamsız ev. – Qız saçı, başı nizamsız özünü bayıra atır. H. S.. Elə həmən gün Ülkər; Açaraq dolabları; Töküb yerə nizamsız; Düzülmüş kitabları. B. V.. 2. Pərakəndə, dağınıq, qeyri müntəzəm.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sıçrayışlı — sif. Sıçrayışlarla olan, sıçrayışlarla inkişaf edən, baş verən; qeyri müntəzəm. Sıçrayışlı inkişaf … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səpələnmək — f. 1. Dağılmaq, ora bura tökülmək, qeyri müntəzəm halda tökülmək. Kitablar yerə səpələnib. – Son dəftəri yoxlayıb qurtaran müəllim cib saatını çıxarıb baxdı, stol üstünə səpələnmiş (f. sif.) dəftərləri toplayıb sahmana saldı. S. R.. Lalənin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xüsusi — sif. <ər.> 1. Ancaq ayrıca bir şəxsin özünə aid olan, özü ilə bağlı olan, özünə xas olan; şəxsi, fərdi. Xüsusi təşəbbüs. Başqasının xüsusi həyatına qarışmaq. – <Məcid Əfəndi:> Yaxşı ki gəldiniz, sizinlə xüsusi bir işim daha var. . H.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
